Spotkanie odbędzie się z racji uroczystości św. Jana od Krzyża, która była przeżywana w Kościele 14 grudnia i będzie poświęcone postaci tego świętego oraz jego najwierniejszej uczennicy – św. Teresie od Dzieciątka Jezus. Można ją nazwać „córką duchową” św. Jana od Krzyża i to nie tylko dlatego, że jako karmelitanka żyła wiernie duchowością swojej rodziny zakonnej, której jednym z reformatorów był św. Jan. Św. Teresa też w bardzo osobisty sposób zgłębiła to, co było dla niej dostępne z pism świętego i wielokrotnie w tym, co sama pisała, odwoływała się do znanych sobie fragmentów, znajdując w nich światła, wskazówki na drodze oraz potwierdzenia własnych intuicji i doświadczeń. Nie było to przy tym żadne kopiowanie czy naśladownictwo. Św. Teresa kroczyła własną drogą duchową, na której św. Jan jej towarzyszył radą i wsparciem.

W ten niedzielny wieczór będziemy zaproszeni do wsłuchania się w pewien dialog św. Teresy i św. Jana, utkany z ich własnych słów. To rozmowa, w której nicią przewodnią jest miłość Boga, nieustanne życie w Jego obecności i dążenie do spotkania z Nim twarzą w twarz.

Głosu obojgu świętych użyczą Paweł i Ilona Janyst, a oprawa muzyczna będzie dziełem Agnieszki Prosowskiej-Iwickiej. Wyboru tekstów dokonała Katarzyna Gemarowska.

Karmelitański „Salon Świętych” rozpocznie się w niedzielę 17 grudnia o godzinie 19.00 w klasztorze karmelitów bosych w Warszawie przy ulicy Solec 61. Po spotkaniu organizatorzy zapraszają na skromną agapę, w czasie której będzie można poczęstować się szparagami, których święty Jan od Krzyża pragnął zjeść na kilka tygodni przed śmiercią.

The post „Dialog” karmelitańskich świętych na warszawskim Powiślu first appeared on Radio Nowa Kultura.

Podczas niedzielnego wieczoru sztukę karmelitanki s. Bridget Edman czytać będą: Ilona Janyst, Natalia Czekalska, Katarzyna Gulej, Piotr Czekalski i Paweł Janyst. Oprawę muzyczną przestawienia przygotowała Katarzyna Brochocka.

Siostra Bridget Edman OCD o swojej sztuce napisała: „Powodem napisania mojej sztuki o Teresie i Nietzschem nie był zamiar porównania ich doktryn. To zostało już zrobione – przeze mnie i innych. (Opublikowana sztuka jest ostateczną wersją wielu poprzednich, z których pierwsza była krótką jednoaktówką o śmierci Teresy i Nietzschego). W sztuce „Róże mają kolce” próbowałam wniknąć w ich ludzkie doświadczenie. Co czuli? Co dokonywało się w ich umęczonych sercach? Jacy stali się po tym? Co działo się w owej „nocy”?”

Dramat „Róże mają kolce” (rzecz o św. Teresie do Dzieciątka Jezus i Fryderyku Nietzsche) zostanie zaprazentowany w niedzielę 26 listopada o godz. 19:00 w Salonie Świętych w Warszawie przy ulicy Solec 61.

S. Bridget Edman ocd o swojej sztuce napisała: „Powodem napisania mojej sztuki o Teresie i Nietzschem nie był zamiar porównania ich doktryn. To zostało już zrobione – przeze mnie i innych.(- Opublikowana sztuka jest ostateczną wersją wielu poprzednich, z których pierwsza była krótką jednoaktówką o śmierci Teresy i Nietzschego -). W sztuce Róże mają kolce próbowałam wniknąć w ich ludzkie doświadczenie. Co czuli? Co dokonywało się w ich umęczonych sercach? Jacy stali się po tym? Co działo się w owej „nocy”?”

The post Niedzielny wieczór w Warszawie ze sztuką o św. Teresie do Dzieciątka Jezus i Fryderyku Nietzsche first appeared on Radio Nowa Kultura.

Główny twórca przedstawienia wyjaśnił o czym opowiada utwór Wyspiańskiego.

– „Noc Listopadowa” to jedno z najważniejszych dzieł Wyspiańskiego. Jest to historia początku Powstania Listopadowego czyli tego niezwykłego momentu, kiedy się w Polakach zapalił ten ogień i taka nadzieja, że wreszcie uda nam się wyrwać z niewoli. I o tym opowiada „Noc Listopadowa”. O tym jak Piotr Wysocki poderwał swoich podchorążych do walki, ale również o tym, że mieliśmy kłopot z naszymi dowódcami, bo nie wiedzieli jak się zachować, po której stronie stanąć. I tak naprawdę żaden z nich nie chciał wziąć odpowiedzialności za decyzje i stąd się to powstanie nie do końca udało. A cudowne w tym wszystkim jest to, że Wyspiański ten dramat jakby wplótł również w historię antyczną – przyznał reżyser.

Leszek Zduń nie ukrywa, że od dawna chciał wyreżyserować „Noc Listopadową”.

– Ten pomysł chodził mi po głowie od wielu lat, być może jakaś końcówka studiów albo sam początek, jak przyjechałem do Warszawy. W 1997 roku otwierał się Teatr Narodowy po długim okresie odbudowy po pożarze i pierwsza premiera to była właśnie „Noc Listopadowa”. Pamiętam, że przychodziłem często do Łazienek i myślałem sobie: „Dlaczego tego nie zrobić tutaj?”. Przecież Wyspiański, który był dosłownie chwilę w ogrodzie łazienkowskim i zrobił kilka szkiców, tak się zachwycił, że napisał dla tego miejsca dramat. I pomyślałem sobie, że to jest wymarzone miejsce. Zwłaszcza, że Wyspiański „teatr swój widział ogromny”. No więc dlaczego nie spróbować jego dzieła w tej pięknej i niezwykłej scenerii zrobić. I poza kilkoma takimi scenami, które się w dramacie „Noc Listopadowa” dzieją na ulicy, to większa część sztuki umiejscowiona jest właśnie w ogrodzie. I staraliśmy się w tych miejscach tę inscenizację przygotować – powiedział artysta.

Premiera plenerowych spektakli „Nocy Listopadowej” miała miejsce w Łazienkach Królewskich jesienią 2022 roku. Jak te wydarzenia zapamiętał sam reżyser?

– Przede wszystkim jestem bardzo zadowolony, że się udało dopiąć wszystkie szczegóły. Pierwsza rzecz – to to przestrzeń trudna, ponieważ poruszamy się jednak na terenie muzeum. Mamy mnóstwo ograniczeń, zrozumiałych skąd inąd – konserwatorskich i innych. Druga rzecz – jestem szczęśliwy, że się udało znaleźć grupę pewnych szaleńców, którzy się do tego pomysłu dali przekonać i którym też zależało na tym, żeby to zrealizować, bo bez tego sam pomysł to jest za mało. Rzeczywiście trzeba było tutaj grupy ludzi, która na pewno z dużym naddatkiem pracowała. A jakie moje wspomnienia? Przede wszystkim bardzo się denerwowałem. Pierwszy spektakl słabo mi się utrwalił. Pamiętam tylko, że chciałem przyspieszać żeby ludzie szybko przechodzili z jednego miejsca na drugie. Drugi spektakl już – można powiedzieć – częściowo obejrzałem (śmiech). Takie są moje wspomnienia, a gdzieś z tyłu głowy jest radość, że udało się to doprowadzić do skutku – stwierdził reżyser.

I jeszcze kilka słów zachęty do obejrzenia plenerowych spektakli „Nocy Listopadowej”.

– Bardzo serdecznie zapraszam wszystkich, którzy mają ochotę przybyć w niezwykłe miejsce do ogrodu warszawskich Łazienek Królewskich. To jest naprawdę perełka. I tutaj się odbędzie widowisko, które kiedyś wymyślił Stanisław Wyspiański i które z grupą ludzi, zapalonych do tego pomysłu, zrealizowaliśmy. I naprawdę przybywajcie kochani. Gramy 17, 18, 19 i 20 września w Łazienkach Królewskich o godzinie 20.00. Mrok, ciemny ogród i… świat grecki zstępuje do Warszawy, więc będzie się działo. Zapraszam serdecznie – zakończył Leszek Zduń.

Informacje na temat udziału w plenerowych spektaklach „Nocy Listopadowej” w wykonaniu aktorów Teatru Klasyki Polskiej dostępne są w internetowym serwisie muzeum Łazienki Królewskie.

The post Spektakle „Nocy Listopadowej” w ogrodach Łazienek Królewskich first appeared on Radio Nowa Kultura.

Leszek Zduń, odtwórca roli Radosta, nie ukrywa, że lubi grać w sztukach Aleksandra Fredry.

– Generalnie granie Fredry jest dobrą rozrywką, a jeżeli nie jest to znaczy, że jakiś błąd jest w reżyserii prawdopodobnie. Bo Fredro pisał rewelacyjnie, pięknym językiem. Także ja mówię za siebie – mam ogromną przyjemność grania w sztukach Fredry, w „Ślubach panieńskich” również – powiedział aktor.

Aleksander Fredro przed prawie dwustu laty w „Ślubach panieńskich” opisał „z przymrużeniem oka” relacje damsko-męskie a obraz ten wciąż wydaje się aktualny. Co Leszek Zduń sądzi o uniwersaliźmie tej twórczości?

– Jest coś takiego, bo Fredro dotykał właśnie tych rzeczy, które są – można powiedzieć – niezmienne. Pewne namiętności, pewne słabości, pewne uczucia są do przewidzenia. I jak się je opisze ze znajomością tematu – przecież Fredro nie był psychologiem, ale psychologię rozczytywał znakomicie – to jak się ludzie potrafią zachować. Stąd Fredro jest klasykiem, bo to są rzeczy, które się nie zmieniają. Zmieniają się okoliczności, formy zalotów czy podchodów, ale zasadniczo jest to samo. I to jest piękne – przyznał artysta.

I na koniec zachęta do wybrania się na najbliższe przedstawienia.

– Niedziela 13 sierpnia godzina 17.00 i godzina 20.00 – „Śluby panieńskie” w reżyserii Lidii Sadowej. Serdecznie zapraszam. Gramy przed budynkiem Ermitażu w Łazienkach Królewskich. Cudowny, piękny plener. Obiecane mamy, że pogoda również dopisze. Także przybywajcie kochani widzowie. Mam nadzieję, że spędzimy cudnie wspólny czas – zakończył Leszek Zduń.

Informacje o biletach na plenerowe spektakle „Ślubów panieńskich” w wykonaniu aktorów Teatru Klasyki Polskiej dostępne są w internetowym serwisie Muzeum Łazienki Królewskie.

The post „Śluby panieńskie” w sierpniowym plenerze Łazienek Królewskich first appeared on Radio Nowa Kultura.

O głównej idei tego wieczoru opowiedział Jarosław Wróblewski, kierownik muzealnego Działu Informacji, Promocji i Wydawnictw.

– We wtorek 1 sierpnia o godzinie 20.00 zapraszamy na widowisko słowno-muzyczne „Bunt wznieci słowo poety. I ono odbędzie się w murach dawnej katowni, obecnie Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL. Będzie to taka forma bardziej poetycka, mniej będzie śpiewu a więcej recytacji. Zagłębimy się w to słowo poetów Powstania Warszawskiego, bo będzie Krzysztof Kamil Baczyński, i będzie też Tadeusz Gajcy, ale także Krystyna Krahelska i słynny warszawski Stanisław Grzesiuk, czy człowiek, który w czasach najnowszych pięknie wykonywał ballady czyli Roman Kołakowski. To jest szczególne miejsce, bo tutaj – i to też będzie przywoływane w tym spektaklu – od 2 do 5 sierpnia 1944 roku odbyła się masakra. Dręczono tutaj więźniów, którzy byli w celach. Niemieccy esesmani wyciągali ich z cel i mordowali. Były wykopane doły i były egzekucje na bezbronnych więźniach, ginęła też załoga. Profesor Szwagrzyk znalazł podczas różnych etapów ekshumacji około trzydziestu ciał. Ale z protokołów PCK wynika, że tutaj zostało niewykopanych po wojnie wiele ofiar. Taki był zapis, że władze więzienia nie zgodziły się na ekshumację z trzeciego dołu, a z dwóch pierwszych wykopano ponad czterystu więźniów. Myślimy, że gdzieś tutaj jest jeszcze trzecia zbiorowa mogiła i będziemy jej szukać. Ten występ to jest hołd dla zamordowanych tutaj więźniów. Cel był jeden – żeby się nie dołączyli do Powstania Warszawskiego. I Niemcy właśnie przez kilka dni dokonywali tej straszliwej zbrodni. Również wspominamy tych, którzy byli więzieni po wojnie a wcześniej walczyli jako powstańcy warszawscy. Ale skupiamy się na tych ludziach, którzy chcieli żyć wolni – powiedział pracownik muzeum.

W widowisku „Bunt wznieci słowo poety” wystąpią: Kapela Henryka Małolepszego, dzieci i młodzież – uczestnicy VIII Letnich Warsztatów Teatru Piosenki w Tarczynie oraz zespół ludowy Tarczynianie w roli ludności Mokotowa. Wstęp na to wydarzenie jest wolny.

The post Ku pamięci ofiar niemieckiej zbrodni w więzieniu na Mokotowie first appeared on Radio Nowa Kultura.

O czym opowiada „Vatzlav” zdradził reżyser przedstawienia Jarosław Gajewski.

– To jest sztuka napisana przez Sławomira Mrożka w 1968 roku. Jest jego reakcją na woltę „dzieci kwiatów” w Paryżu – z jednej strony, a z drugiej strony na los polskich emigrantów w tym kraju. Na głębszym poziomie jest to opowieść o świadomości wolności, o dojrzewaniu do niej i o tym, że poczucie wolności musi być poprzedzone przez poczucie dobra i zła. Na najpełniejszym poziomie jest to utwór o dojrzewaniu do człowieczeństwa ludzi z tak zwanej „gorszej części ludzkości”, jakimi przez zachodnią Europę byli postrzegani Słowianie. Pierwsze didaskalium tego dramatu, dotyczącego głównej postaci, czyli Vatzlava, brzmi właśnie tak: Vatzlav to imię sugerujące słowiańskość, ale w istocie Vatzlav jest przedstawicielem tzw. „gorszej ludzkości” w ogóle – wyjaśnił twórca przedstawienia.

Jak się okazuje „Vatzlav” nie jest utworem często wystawianym w polskich teatrach.

– Bez wątpienia przeszłość ciąży nad teraźniejszością. Mam na myśli sukces przedstawienia „Vatzlava” w reżyserii Kazimierza Dejmka – zarówno z 1979 roku w Teatrze Nowym w Łodzi, jak i z 1982 roku w warszawskim Teatrze Polskim. Ta drugie przedstawienie było grane kilkanaście lat i skończyło się realizacją telewizyjną. Sukces i kulturowa pamięć publiczności może być czymś z czym się trudno zmierzyć. W tym sensie nasze przedstawienie jest obarczone pewnym ryzykiem. Z drugiej jednak strony żywość tego tekstu, realność struktury poetyckiej, która wspiera i buduje ten tekst, jest tak silna, że mamy pewność rezonansu wśród współczesnej publiczności. Ten tekst był rzeczywiście rzadko grany, z tego co mi wiadomo to tylko raz po inscenizacji Dejmka był wystawiany. Nasza realizacja byłaby drugą, natomiast ważkość tego tekstu, jego mądrość, bystrość obserwacji sprawia, że może on się wykazać nadzwyczajną realnością, co mówić mam na myśli coś więcej niż tylko aktualność a pewną ponadczasowość – podkreślił Jarosław Gajewski.

Dlaczego Teatr Klasyki Polskiej sięgnął więc po „Vatzlava”?

– Teatr Klasyki Polskiej, w przekonaniu, że mamy do czynienia z jednym z największych polskich dramaturgów w historii polskiego teatru i naszej literatury, postanowił stworzyć cykl przedstawień jego przedstawień o roboczym tytule: „Dom Mrożka”. „Vatzlav” jest „fundamentem tego domu”. Uważamy go za jeden z najważniejszych tekstów Mrożka, obok „Emigrantów” i „Tanga”. Do 2030 roku chcemy wystawić dziesięć sztuk Sławomira Mrożka, stworzyć kanon reprezentacyjny dla jego dramaturgii. I stworzyć w 2030 roku rodzaj „festiwalu” Mrożka, zorganizowanego przez Teatr Klasyki Polskiej. O sięgnięciu po „Vatzlava” zadecydowała ważkość tego tekstu, długofalowy projekt, a co najważniejsze – reakcja publiczności, której – gdy po raz pierwszy wystawialiśmy ten dramat – jeszcze nie znaliśmy. Natomiast obecnie utwierdzamy się w przekonaniu, że to jest autor bardzo żywy, bardzo mocno rezonujący w naszej wyobraźni, bardzo mocno dotykający i nazywający rzeczy, które dzisiaj nas dotyczą, mimo że tworzył kilkadziesiąt lat temu – w przypadku „Vatzlava” mówimy o sztuce, która ma ponad pięćdziesiąt lat. W tym roku notabene przypada dziesiąta rocznica śmierci Mrożka – zmarł 15 sierpnia 2013 roku. Staramy się pamiętać jego nazwisko, staramy się pielęgnować pamięć jego twórczości i – co najważniejsze – jego sztuki poddawać próbie dzisiejszej wrażliwości publiczności. Mamy już pierwsze reakcje i one są bardzo dobre czyli wrażliwość na jego literaturę pozostaje a siła oddziaływania jego tekstów dramatycznych jest wciąż bardzo duża – powiedział dyrektor Teatru Klasyki Polskiej.

Na koniec reżyser „Vatzlava” zachęcił naszych słuchaczy do udziału w przedstawieniu.

– Serdecznie zapraszam Państwa do Zamku Ujazdowskiego w Warszawie, do Sali imienia Wojciecha Krukowskiego na „Vatzlava” Sławomira Mrożka w mojej reżyserii. W roli głównej występuje Matusz Rusin, twórca arcyroli Vatzlava, wybitny aktor Teatru Narodowego. Spektakle gramy w sobotę 15 lipca o godzinie 17.00 i 20.00 oraz w niedzielę 16 lipca – także o godzinie 17.00 i 20.00. Bilety są do kupienia na stronie Zamku Ujazdowskiego. Serdecznie Państwa zapraszam – zakończył Jarosław Gajewski.

Premiera „Vatzlava” w inscenizacji Teatru Klasyki Polskiej odbyła się 16 czerwca 2021 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.

The post Teatr Klasyki Polskiej zaprasza na weekend z „Vatzlavem” Sławomira Mrożka first appeared on Radio Nowa Kultura.

Dyrektor Teatru Klasyki Polskiej Jarosław Gajewski opowiedział Radiu Nowa Kultura jak narodziła się idea organizacji festiwalu.

– Teatr Klasyki Polskiej otworzył „Pracownię Fredrowską”, tak mogę powiedzieć, cykl przedstawień według Aleksandra hrabiego Fredry. W czasie, gdy mieliśmy już trzy przedstawienia, zaskoczył nas Rok Fredrowski, ogłoszony przez Sejm. Ta sytuacja sprawiła, że zrozumieliśmy, iż jesteśmy prawdopodobnie jedyną kompanią teatralną w Polsce, która ma trzy przedstawienia fredrowskie. I zrozumieliśmy, że mamy coś, co od tamtego czasu szumnie nazywamy „Festiwalem”. Chcemy pokazać Fredrę w „Ślubach panieńskich”, Fredrę w „Zemście” i Fredrę w „Dożywociu”. W trzech bardzo różnych jego komediach, a zarazem bardzo podobnych. Bo za każdą z tych komedii stoi nadzwyczajna, wrażliwa, przenikliwa osobowość Aleksandra hrabiego Fredry. Człowieka zaangażowanego, męża stanu i osobę po prostu wnikliwie i skutecznie obserwującą życie. To sprawia, że wciąż możemy się od niego uczyć, bo opisuje nam człowieczeństwo w sobie właściwy sposób, mimo że w tak różnych komediach – podkreślił współtwórca wydarzenia.

Przedstawienia komedii Aleksandra Fredry wystawiane będą nieprzypadkowo na terenie Łazienek Królewskich.

– „Dożywocie” i „Zemsta” będą prezentowane w miejscu ich premier czyli w Teatrze Królewskim w Starej Oranżerii w warszawskich Łazienkach. Natomiast „Śluby panieńskie” będą prezentowane w plenerze, w ogrodzie Ermitażu u stóp tarasu. Będzie to przedtawienie plenerowe i jest to decyzja reżyserki i producenta. Myślę, że okoliczności są nadzwyczaj sprzyjające uczestnictwu w takim spektaklu, który – kto wie – czy nie dzieje się w ogrodzie. Bo to była jedna z koncepcji reżyserki, nawet jeszcze wtedy, gdy nie myślała o przedstawieniu plenerowym – przyznał Jarosław Gajewski.

Kiedy odbywać się będę spektakle w ramach festiwalu „Fredro w Łazienkach”?

– Przedstawienie „Dożywocie” jest w poniedziałek 5 czerwca w Teatrze Królewskim w Starej Oranżerii o godzinie 17.30 i 20.00. We wtorek w plenerach przed Ermitażem są „Śluby panieńskie” o godzinie 17:30 i 20:00. I „Zemsta” również w Teatrze Królewskim w środę 7 czerwca o godzinie 17:30 i 20:00. Serdecznie zapraszam – zakończył dyrektor Teatru Klasyki Polskiej.

Wszystkie spektakle festiwalu „Fredro w Łazienkach” cieszyły się ogromnym zainteresowaniem publiczności i wszystkie bilety zostały wyprzedane.

The post „Fredro w Łazienkach” czyli śmiechu będzie co niemiara first appeared on Radio Nowa Kultura.

Jedna ze współorganizatorek Festiwalu „Musica Sacra” Anna Bacza opowiedziała Radiu Nowa Kultura o początkach tej imprezy.

– Festiwal „Musica Sacra” w Skoczowie jest pokłosiem wizyty Jana Pawła II w 1995 roku. W ten sposób chcieliśmy upamiętnić to niezwykłe wydarzenie w historii naszego miasta. Właśnie przez kulturę, sztukę, ale nie jakby samych dla siebie, ale Papież Polak prosił, by nie budować mu pomników, tylko zrobić coś dobrego dla ludzi. Festiwal ma zawsze wymiar upamiętniający jego pobyt, ale też pomocowy – zbieramy środki czy to dla hospicjum, czy jak w tym roku będzie to wsparcie dla budującego się domu dla niepełnosprawnych chłopców w Skoczowie. Pierwszy festiwal odbył się w 1996 roku czyli rok po pobycie Jana Pawła II. Zawsze organizowany jest w maju, zawsze z datą obejmującą 22 maja czyli dzień, w którym Jan Paweł II w Skoczowie był. I tylko raz nie był możliwy do przygotowania z powodu epidemii COVID – podkreśliła przedstawicielka Stowarzyszenia Panorama Sztuki Chrześcijańskiej „Musica Sacra” w Skoczowie.

W programie tegorocznej imprezy znalazły się między innymi wydarzenia dla miłośników muzyki.

– W tym roku zorganizowaliśmy dwa koncerty. Jeden z nich w kościele katolickim pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie. I to jest koncert w niedzielę 21 maja w wykonaniu Krzysztofa Antkowiaka, pod niezwykłym tytułem: „Uśmiech zmienia wszystko”, i jest dedykowany pamięci księdza Piotra Pawlukiewicza. I drugi – w poniedziałek 22 maja, w dniu wspomnienia pobytu świętego Jana Pawła II w Skoczowie – w kościele ewangelickim Świętej Trójcy – koncert „Znak pokoju”, podczas którego wystąpi Łukasz Nowicki z towarzyszeniem muzyków – powiedziała Anna Bacza.

Twórcy festiwalu pomyśleli też o spotkaniach z dobrym filmem.

– Organizujemy w ramach festiwalu trzy spotkania kinowe z niezwykle wartościowymi filmami chrześcijańskimi. I w tym roku zaczynamy „Festiwal filmowy z duszą” – jak go nazwaliśmy. Każdego dnia – 20, 21 i 22 maja o godzinie 15.00 – w naszym niezwykłym Teatrze Elektrycznym będą wyświetlane filmy. Pierwszy to „Bóg nie umarł”, drugi – „Dotknij nieba” i ostatni „Największy dar”. Wejście jest bezpłatne, trzeba tylko pobrać wejściówki – wyjaśniła współorganizatorka festiwalu.

Jak się okazuje, w programie tegorocznego festiwalu znalazły się także inne, ciekawie zapowiadające się wydarzenia.

– Rozpoczynamy w sobotę 20 maja wernisażem „Życie jest piękne”, podczas którego promujemy bardzo niezwykłą, utalentowaną lokalną artystkę malarkę Joannę Lennert. Towarzyszyć jej będzie wieczór poezji w wykonaniu Edyty Hanslik. Dodatkową wystawą, która będzie towarzyszyć naszemu festiwalowi będzie ekspozycja „25 lat Musica Sacra z muzyką i sztuką”, która w formie zdjeć prezentuje większy wycinek naszej festiwalowej i kulturalnej działalności. Też niezwykłą rzeczą jest tegoroczny fotograficzny konkurs szkolny „Niepowtarzalne piękno architektury sakralnej gminy Skoczów”. Co roku przygotowujemy dla młodzieży jakąś formę uczestnictwa w kulturze i w tym wspomnieniu Jana Pawła II. W tym roku jest to konkurs fotograficzny i mamy nadzieję go rozstrzygnąć w trakcie poniedziałkowego koncertu. Bardzo serdecznie zapraszamy na pełne artyzmu, wspomnień i wzruszeń spotkanie przyjaciów czyli Festiwal „Musica Sacra” w Skoczowie od 20 do 22 maja 2023 roku – zakończyła Anna Bacza.

Wszystkie szczegółowe informacje dotyczące programu festiwalu w Skoczowie odnaleźć można w internecie na stronie organizatora czyli Stowarzyszenia Panorama Sztuki Chrześcijańskiej „Musica Sacra”.

The post W Skoczowie festiwalowa pamięć o Papieżu Polaku first appeared on Radio Nowa Kultura.

To wielkopostne wydarzenie po raz pierwszy udało się zorganizować na Kaszubach i będzie miało naprawdę wyjątkowy charakter.

– Droga krzyżowa będzie niecodzienna z tego tytułu, że jej forma będzie nietypowa. Nie będzie to klasyczne nabożeństwo, gdzie będziemy przechodzić od stacji do stacji i zapowiadać takowe. Tylko to będzie wydarzenie bardziej artystyczne, w którym będzie nas prowadzić muzyka i obraz, artystów, którzy są naprawdę znamienici – przyznał jeden z organizatorów Michał Warkusz.

W niedzielny wieczór w Wejherowie różne formy sztuki prowadzić będą odbiorców ku Bogu.

– To wydarzenie nazwaliśmy „Droga krzyżowa malowana piaskiem”, trochę prowokacyjnie, aczkolwiek niebezpodstawnie. Bo rzeczywiście będzie wybitna artystka Kasia Perkowska, która maluje piaskiem na tafli szkła. Dla nas to też bardzo ciekawe, ponieważ nie mieliśmy do tej pory okazji poznać Kasi, poza jej pracami, które widzieliśmy w telewizji czy w mediach społecznościowych. A jak czytaliśmy, to bardzo inspirująca postać. Osoba – architekt, która rzuciła pracę po to, żeby rysować piaskiem Boże dzieła. Zatem musi to być człowiek o pięknej duszy, skoro robi takie odważne rzeczy dla Pana Boga w swoim życiu. Obraz będzie widoczny na dużym ekranie. Technicznie zaufaliśmy artystce, która ma sprzęt w całości do tego przygotowany, więc wszyscy, którzy będą w tym wydarzeniu uczestniczyć, będą widzieć te piękne prace bez trudu – podkreślił Michał Warkusz.

Joanna Warkusz, współorganizująca wraz z mężem wydarzenie, opowiedziała nam o stronie muzycznej tego wielkopostnego projektu.

– Muzyka będzie towarzyszyć obrazowi. Nad całością czuwa Hubert Kowalski, znany chyba większości ludzi bardziej zaangażowanych w takie tematy kościelno-muzyczne. Hubert przyjedzie ze składem kameralnym ICON Orkiestra z Krakowa, którą zresztą sam założył. Zaśpiewa Basia Pospieszalska a towarzyszyć jej będzie Michał Bąk. Wykonają utwory ze swojej nowej płyty „Pieśni wielkopostne”. I mamy zaszczyt i radość wielką, że w takim kameralnym wejherowskim składzie zaśpiewamy jako chór towarzyszący temu wydarzeniu – stwierdziła organizatorka.

Ciekawe są okoliczności tego, że ta niecodzienna droga krzyżowa odbędzie się w Wejherowie.

– Trzeba zaznaczyć, że to wydarzenie – „Droga krzyżowa malowana piaskiem” – już miało miejsce przed dwoma laty w bazylice Bożego Ciała w Krakowie. No i Hubert Kowalski to zaproponował, że można to gdzieś jeszcze zorganizować. I rozmawialiśmy o tym, narodził się ten pomysł i skumulował właściwie wszystkie nasze plany na koncerty i inne wydarzenia na okres Wielkiego Postu, o których rozmawialiśmy z ojcem kustoszem sanktuarium w Wejherowie. Chcieliśmy zaprosić na koncert Basię Pospieszalską z Michałem Bąkiem, i mieliśmy – oprócz koncertu pieśni pasyjnych – przygotować wyjątkową drogę krzyżową. Po czym dzwoni Hubert Kowalski z zapytaniem, czy jesteśmy zainteresowani takim wydarzeniem, które spełniło wszystkie trzy wymogi, więc uznałam, że to jest naprawdę coś wielkiego. I porozmawiałam z ojcem kustoszem. On z wielką chęcią i radością się zgodził. I możemy to wszystko pokazać – powiedziała Joanna Warkusz.

Jak się okazuje miejsce, w którym odbędzie się „Droga krzyżowa piaskiem malowana” ma prawdziwie duchowe korzenie.

– Wejherowo położone jest na północy Polski, słuchaczom będzie być może łatwiej je lokalizować, gdy powiem, że w odległości 20 kilometrów od Gdyni. To bardzo piękne miasto, które założył Jakub Wejher w XVII wieku. Został on podczas wojny z Rosją przygnieciony murem i tam złożył Panu Bogu taką przysięgę, że jeśli go z tego wydobędzie to on zbuduje Mu kościół i kalwarię. I to myślę, z czego Wejherowo słynie w Polsce to, że ma przepiękną Kalwarię położoną na leśnych wzgórzach. Kalwaria, która jest odzwierciedleniem Kalwarii tej prawdziwej, to znaczy odległości między stacjami są dokładnie takie same jak odległości drogi krzyżowej w Jerozolimie. Jest to taka „perła” naszej kultury. Jeśli ktoś do tej pory był choćby w Kalwarii Zebrzydowskiej czy Pakoskiej, powinien też odwiedzić Kalwarię Wejherowską, by zobaczyć to, czym my się chwalimy, a czego część ludzi w Polsce jeszcze nie zna – dodał Michał Warkusz.

„Droga krzyżowa piaskiem malowana” odbędzie się w Archidiecezjalnym Sanktuarium Pasyjno-Maryjnym w Wejherowie w niedzielę 12 marca o godzinie 20.00. Wstęp na wydarzenie jest wolny.

The post Niecodzienna droga krzyżowa w Wejherowie first appeared on Radio Nowa Kultura.

O tym , jaką tematykę można odnaleźć w dziełach prezentowanych na warszawskich Bielanach, opowiedział Karol Regulski, manager ds. kulturalno-organizacyjnych „Dobrego Miejsca”.

– Przez cały okres Wielkiego Postu w Dobrym Miejscu w wejściu A w Galerii Krużganek można podziwiać obrazy malowane na płótnie autorstwa pani Anety Jaźwińskiej. „Effatha – otwórz się, usłysz, zobacz” to tytuł wystawy a jednocześnie wołanie autorki o zrozumienie sytuacji i miejsca, w którym znalazł się dzisiejszy człowiek. Ten opis dotyczy wystawy, która ukazuj na kilkunastu płótnach historię pożaru katedry Notre Dame w Paryżu – wyjaśnił Karol Regulski.

Wystawę „Effatha – otwórz się, usłysz, zobacz” można podziwiać do 10 kwietnia 2023 roku w Galerii Krużganek mieszcącej się w wejściu A Katolickiego Centrum Kultury Dobre Miejsce przy ulicy Dewajtis 3 w Warszawie. Ekspozycja dostępna jest codziennie w godzinach do 8.00 do 20.00 a wstęp jest wolny.

The post „Effatha” czyli płonąca katedra Notre Dame spod pędzla Anety Jaźwińskiej first appeared on Radio Nowa Kultura.